ماه عسل و ماجراهایش

یک وقتهایی هست فقط نگاه میکنی و فکر نمیکنی ...
مثل ماه مبارک رمضان و دم افطار و "ماه عسل ".
جلوی تلویزیون ، رنگ پریده ، چشمان نیمه باز و دهان کاملا باز.
خون به مغزت نمیرسد و جذب برنامه شده ای و خودت نمیدانی چرا؟
هر روز بیننده بیشتر از قبل . یعنی نزدیک تلویزیونی و رو که برمیگردانی همه خانواده پشت سرت ردیف شده اند و فقط نگاه میکنند. فکرش را بکنید ، حتی صدای نفسهایشان را هم نشنیده ای. از دوحال خارج نیست یا اثر روزه است و یا برنامه جذبشان کرده... و با شناختی که من از خانواده دارم حالت دوم است وگرنه حال هم که نداشته باشند ، جذب نشده باشند حتما باید شبکه تغییر کند.
از" احسان علیخانی" و "ماه عسل" و همه عواملش باید قدردانی کرد ، چرا که در این سالها هلاک شدیم از بس به بهانه عید در شبکه های مختلف ؛ جشن گرفتند و فوتبالیست و بازیگر و خواننده دعوت کردند. انگار نه انگار در این کشور چند میلیونی (ببخشید از آنجا که آمار زاد و ولد و مرگ ومیر در لحظه دستم نیست به چند میلیون اکتفا میکنم)مردمی عادی و معمولی در شهر و دیار ما زندگی میکنند. آدمهایی که بازیگر و فوتبالیست و خواننده نیستند . و  این آدم های دیده نشده داستان ها و ماجراهایی دارند منحصر به فرد و مختص خودشان.
مثل زندگی یک هفته ای در قعر چاه... مثل "عمو حسن جانباز" که شاید هر کسی او را نشناسد...بگذارید نگویم ... دلم عجیب برای "عمو حسن"تنگ شده و دوست دارم به دیدنش بروم. مثل "رضا" که به دنبال پدرو مادرش میگردد و مثل مادری که 27 سال است آرزوی دیدن مزار پسرش را دارد.
اما "ماه عسل" با جوانهای پر کار و خستگی ناپذیرش کاری کرده کارستان.
میدانید چرا؟
این از روحیه پر جنب و جوش و خلاق یک جوان بر می آید و بس. یک جوان مثل "احسان علیخانی" که به دنبال کپی و کلیشه نیست. برنامه و وقت و سرمایه و همه چیز را به کار میگیرد تا مفید باشد . باور کنید اگر همه آنها که کاری در دست دارند با هر عنوان و جایگاهی در هر مکانی و شغلی اگر به دنبال کار نو باشند و تن پروری را کنار بگذارند ؛ ایران ما ایران آباد و پیشرفته تری خواهد بود.
از آنجایی که ممکن است یک عده پیدا بشوند و یقه مرا بگیرند که " حالا این آقا احسان چه گلی به سر ما زده " که صد البته باید بگویم: "خوب پیدایشان بشود . " اصلا من دلم میخواهد پیدایشان بشود تا جواب شان را بدهم.
این آقای علیخانی و همکاران جوانش کارشان را و برنامه شان را "مرکز دنیا دانسته اند" یعنی چه؟
مقام معظم رهبری در دیدار مسئولین سازمان تبلیغات اسلامی این سفارش را کردند :" در جمهوری اسلامی هر جا که قرار گرفته اید ؛ همان جا را مرکز دنیا بدایند و آگاه باشید که همه کارها به شما متوجه است"
این یعنی وظیفه شناسی و درست کار کردن... به بهترین شکل ممکن.
حالا یک عده جوان پر انرژی و با استعداد به جای پا روی جای پای بقیه گذاشتن ؛ کاری کردند کارستان... مردمی را دعوت کردند و نشان مردم دادند که مردم (یعنی ما) از آنها و حالشان غافل و بی خبریم.
روی جوان تاکید و اصرار دارم چرا که تاریخ کشور ما پر از جوانهایی است که حماسه آفریدند و تاریخ را رقم زدند. حالا بماند دولت ما خالی از جوان هاست.
 حالا ماه عسل و جوانهای ماه عسلیش دارند ذائقه مردم را از دیدن افراد تکراری و ...(نگویم بهتر است)(خواهش نکنید) به طرف دیدن خودشان برده اند...
همین
به همین سادگی
 به همین راحتی ...
البته کار خودشان را سخت کرده اند چرا که با تغییر ذائقه بیننده های سخت پسند ایرانی هر سال باید تلاش بیشتری کنند .
اما  چون به خدای متعال امیدوارند و دعای خیر مردم به دنبالشان و دیگر اینکه تجربه اندوخته دارند و خستگی نمیشناسند ، موفق یا بهتر بگویم موفق تر خواهند بود.
حالا یک عده به اسم نقد و البته ...(باز هم نگویم بهتر است) میخواهند ماه عسل نباشد و امیدوارم که باشد و هر سال ؛ حال مخاطبین پر و پا قرصش را خوب تر کند. هر چند مجری مجرد باشد و به زعم بعضی ها بی تجربه!
عید فطر یک برنامه و جشن و اختتامیه و عقد و عمو حسن و به قول هوادارن احسان علیخانی با یک "عمو عسلی اش " روز عیدت را عسل میکند و از ان جاییکه عسل قند خون را بالا می برد ؛ تازه قدرت تفکرت به کار می افتد و می فهمی چه کرده "ماه عسل".
"شنیدن کی بود مانند دیدن؟"
این ضرب المثل بارها تکرار شده و "ماه عسل" مصداق آن است . آدم هایی را با ماجراهایی نشانت میدهد تا به حال ندیده ای و وقتی هم شنیده ای با خودت فکر کرده ای ما کجا و این اتفاق کجا؟
 و "ماه عسل" همسایه ها و مردمی را که هر روز از کنار ما میگذرند را رو در رویمان قرار داده و یادمان انداخته " غافل نشویم ، از حالمان و از فردایمان و از ..."
هر داستان ماه عسل یک درس و گاه درسها داشته و خواهد داشت...
برای "ماه عسلی" ها آرزوی سربلندی ، موفقیت و عزت و سلامتی دارم. به قول مادر شهید " ایرج خرم جاه" : : "خدا دلتان را شاد کند ... "
جوانان با وجدان کاری ( آن هم از نوع بالا)
دست حق یارتان و دعای خیر ما بدرقه راهتان....
اهالی "ماه عسل"
در مرکز دنیا به یاد ما باشید و یک صندلی کوچک چوبی گوشه کنارها برایمان خالی کنید ، شاید ....

"هر ماه سالتان عسل"