سلام \"پدر ماه عسل\"
یادم نمی آید اولین تصویری که از شما دیدم کی و کدام برنامه بود؟
اما شما را با \"ماه عسل \"میشناسم. هر سال پای برنامه می نشستم و بعد ماه رمضان همه چیز را فراموش میکردم. گاهی داستانهای ماه عسل را به خاطر می آوردم و تمام.
امسال قصه اش با سالهای گذشته برایم فرق داشت. قصه ها عمیق تر و جدی تر بود. شاید هم من تا به امسال ماه عسل را خوب ندیده بودم.
ماه عسل 93 لحظه به لحظه برایم بزرگتر میشد. شما دیگر یک مجری مانند بقیه مجری های تلویزیونی نبودید.
شما برایم استادی شده بودید که درسهایش با دیگران فرق داشت.
برایم داستان می گفتید، اما نه از نوع داستانهای خیالی و دور از ذهن. داستانهایی از آدمهای دور و برم...
داستانهایی که به هر زبانی می آموختم ، زود فراموشم می شد و شما آنها را تا همیشه در حافظه ام حک کردید.
داستان زنی تنها در چاهی عمیق... یاد گرفتم به داشته هایم قانع باشم و طمع نکنم.
داستان مردی مهربان با سری پردرد ... که شد \"عمو حسن\" همه ایران... عمو حسنی که دلم میخواست بر سر پر دردش بوسه زنم و ...
داستان \"رضایی\" که گمشده اش پدر و مادرش بودند و من یادم آمد گم کردن یک آینه در کودکی هایم ، چندان مهم نبوده.
داستان پسرکی با دوستی در سرش ، که اگر من جای او بودم ، با خودم هم دشمن می شدم...
داستان مردی که وقف یتیمان شده بود... داستان و داستان و داستان....
ماه عسل تمام شد و من شاگردی حریص بودم در آموختن.
تا اولین جمعه بعد ماه مبارک...
مستند\" از آسمان\"
به آخرهای برنامه رسیدم ، اما در همان دقایق پایانی شما جمله ای گفتید که من تا دقیقه های زیادی گریه کردم.
جمله شما خطاب به مادر شهید بود و از رسالت شهیدش بعد از شهادت.
دلم میخواست همه \" از آسمان\" را ببینم. داستان \" شهید ایرج خرم جاه \" را دنبال کنم . تا رسیدم به \"قبیله\" و همکلاسی های خوبم را پیدا کردم.
\"پدر ماه عسل \"
امشب شب تولد شماست و بهانه ای برای خدا قوت گفتن و آرزوی طول عمر و سلامتی برایتان داشتن.
سایه تان کم نشود
با آرزوی بهترینها برایتان
